Kimchi Beach

Op het strand, voeten in het warme zand. Er staat een stevige branding

met golven die bijna net zo hoog zijn als ikzelf. Ik loop richting zee, voel met

mijn tenen de temperatuur van het zeewater en wandel langzaam terug het lichtgele

strand op en ga weer op mijn handdoek zitten. Mijn vriendjes schreeuwen

van plezier als ze door de golven duiken (jaren zeventig; er waren nog geen surfplanken).

Hoe meer ik na denk over de optie om te gaan zwemmen hoe droger

het zand wordt. Ik wéét dat zwemmen in de golven geweldig leuk kan zijn maar

bij elk voornemen om de zee in te gaan wordt mijn badhanddoek comfortabeler.

Het droge warme strand is mijn comfort zone, daarbuiten in de koude zee wacht

al dan niet het plezier. Het kan lang duren voordat de drang naar avontuur het

van de comfortabele hotelkamer wint en ik me in de zee van daken begeef. De

golven zijn sterk en sleuren je mee, maar ze breken en in de branding voel je

overal luchtbelletjes. Het water blijkt niet koud maar heerlijk fris en elke cel van

het jongens lichaam leeft. Het lege strand ziet er vanuit de golven ineens ongelofelijk

saai en leeg uit. “Daar komt een hoge!”

Mijn omgeving waarschuwt me ervoor dat Kimchi verslavend is

maar laat me je gerust stellen: daarvan is bij mij nog geen sprake. Kimchi, Korea’s

nationale gerecht, is gefermenteerde groente. Er is oude Kimchi en jonge

Kimchi. Kimchi van kool, radijs, knoflookstam. Een grote variëteit aan mogelijke

toegevoegde ingrediënten: pekel, lente uitjes, gember, knoflook, kleine

garnaaltjes, rauwe oesters en vissaus, maar alles overheersend is de poeder van

rode peper (kochugaru). Kimchi is essentieel voor een Koreaan; naast zuurstof

een eerste levensbehoefte. In onze koffers reizen altijd tot het deksel gevulde

luchtdichte lock&lock containers mee. In elk Koreaans appartement staat een

kimchi-fridge (ik noem die van ons een megju-fridge omdat het bier er zo lekker

koud in blijft). Negentig centimeter breed, zestig centimeter diep en tachtig

centimeter hoog. Twee vlakke deksels bovenop met daaronder tot op de bodem,

die dieper lijkt dan de hoogte van de fridge een rijke archeologie van Kimchi.

De hele familie werkt mee aan de productie van nieuwe voorraad. Op

de vloer word een zeil uitgespreid. Iedereen draagt een schort en rubber handschoenen

tot de elleboog. De koolbladeren worden gewassen en vervolgens naar

familie recept ingemaakt. Alles kleurt rood vanwege de gemalen rode peper.

Van veraf ziet een schaaltje Kimchi eruit als goudbruin gebakken schijfjes aardappel.

Van dichtbij is het minder onschuldig.

Kimchi staat altijd op tafel maar mijn stokjes dansen er een halve maaltijd

lang aarzelend omheen. Zoete gefrituurde bonen: ja graag, kleine scherpe gedroogde

ansjovisjes met piepkleine oogjes: geen enkel probleem, Jangajji: zeer

bijzondere smaak en een stukje gemarineerd varkensvlees van de gril: vanzelfsprekend!

De meeste bakjes worden leger totdat daar het dappere moment is dat

de stokjes de warme gril verlaten en in de koude Kimchi duiken.

De eerste onzekerheid is de grootte van het koolblad. Kimchi is niet goed

te doseren, de bladeren liggen manshoog over elkaar heen en je weet dus niet

waar je aan begint. Met de stokjes is het voor mij moeilijk om een te groot blad

in tweeën te delen. Koreanen splijten het blad door de stokjes erin te prikken

en uit elkaar te duwen maar dat is voor gevorderden. Vervolgens komen er als

verstekeling allerlei ingrediënten mee; stukjes ansjovis, garnaal of oester. Dan

volgt het wilde casino van de smaak: zout, zuur, scherp of oester-achtig. Of alles

tegelijk. Vaak is het te sterk van smaak, maar soms ook zacht met een “afdronk”

die aan goede wijn doet denken.

De film-projector ratelt. De super-8 beelden zijn in de jaren zestig met

achttien beeldjes per seconde opgenomen. De gedigitaliseerde versie speelt vijfentwintig

beeldjes per seconde af. Dit betekent dat het bewegende beeld zeven

keer per seconde hapert. Schokkerig hangt het jongetje in de armen van zijn vader

met ingetrokken beentjes boven de allervriendelijkste golfjes die de Noordzee

te bieden heeft. Een zomerse stranddag in Instagram tinten. Het jongetje

twijfelt of hij moet huilen of lachen.

Willem Van Den Hoed ( https://lecturis.nl/product/kimchi-beach/